Ben ülkenin en önemli dertlerinden birisinin yönetim meselesi olduğunu düşünenlerdenim. Bugünkü yönetim düzenimiz gerek zihniyet dünyasıyla gerekse de il-ilçe-mahalle-köy diye giden bölümleme ve organizasyonuyla bugüne yetmediği gibi, ilerleme ve değişimin önündeki en önemli engellerden birisidir. 

Bir önceki yazıda anlatmaya çalıştığım “endişeli modernlere” dair olan her bir cümle ve tespitin KONDA’nın yaptığı “hayat tarzları araştırmasının” bulguları olduğunu hatırlatmak isterim. Bu yazıda da somut bulgularla devam edeceğim. 

Yeni Radikal ve yeni yazarları vesilesiyle bir kavram ya da bir tanım olarak “endişeli modern” yeniden konuşulur oldu. Bu tanımlama KONDA’ya ait ve “hayat tarzları” araştırmasında bir hayat tarzı kümesinin tanımlanması için kullanıldı. Amaç siyasi bir kavram ortaya atmak değildi, amaç araştırmanın ortaya çıkardığı, toplumdaki farklı hayat tarzlarına sahip dokuz kümeden bir tanesini tanımlayabilmek için… Okumaya Devam Et →

Bugün son iki yazımda konu edindiğim yönetim meselemizin yapısal problemleri üzerine yazmaktı niyetim. Yönetim meselemizin Kürt meselesiyle ilişkisi, ardında onu var eden algı ve zihniyet yapılarından sonra yapısal sorunlardan da söz ederek kendimce bir bütünlük içinde yönetim meselemiz üzerine analizimi tamamlayacaktım. 

Önceki yazıdan tekrarlayayım, bugün ülkenin yönetim düzeni tıkanmış ve baştan aşağıya yeniden yapılandırılması gereklidir. Yönetim meselemiz Kürt meselesini yaratan ve besleyen boyutlardan birisi olmakla beraber, Kürt meselesinin çözümünün tek anahtarı değildir. İki önemli meselemiz birbiriyle ilişkili, biri birinin hem nedeni hem de sonucudur. Kürt meselesine bakışta hakim olan devlet zihniyeti ve kavrama modeli yönetim meselemizin… Okumaya Devam Et →

Osman Baydemir, bayrak da dahil demokratik özerklik meselesinde bir çıkış yapınca nihayet yönetim meselemizi konuşur olduk. Üstelik referandum sonrası yeni anayasa tartışmalarımız da hızlandığına göre, yeni anayasanın devlet kurgusunu ve zihniyetini yalnızca Kürt meselesinde değil, genel olarak tartışmamız gerektiği açık.

Son üç yazıdır anadilde eğitim meselesine dair düşünce eksersizi yapıyorum okurla beraber. Bu noktada belki de Kürt meselesi içindeki dil problematikine dair kendi kullandığım iki tanımı yinelemekte fayda var. Çift dillilikten kastettiğim şey, bireyin iki farklı dilden kendini ve meramını anlatabilir olması, diğerleriyle iletişim kurabilmesidir. Yani her iki dilin de gramerini, kelimelerini biliyor olmak değil,… Okumaya Devam Et →

Anadilde eğitim derken aslında iki ayrı şeyi bir arada konuşuyoruz. Birincisi anadil eğitimi, yani kendi anadilinin, evinde konuştuğu dilin ve yaşadığı kültürünün yazılı kurallarının öğrenilmesi. İkincisi ise kendi anadilinden eğitim alması.  

Geçen hafta okullar açıldı, yeni eğitim yılı başladı. Çocukları düşünün, anadilleri başka olan ve okula geldiğinde eğitim dili Türkçeyi bilmeyen.  Anımsatmak isterim, yetişkin yedi milyon dolayında Kürt yurttaşın, 6 milyon dolayında 18 yaş altı Kürt çocuk ve gencin anadili Kürtçe. Bu rakamlar KONDA araştırmalarından.

Önce iki televizyon dizisindeki bazı sahneler tartışma konusu oldu, sonra Tophane saldırısı, üstüne de Mardin’de medresede defile tartışmaları. Tophane olayı şiddet içerdiği için de daha çok tartışıldı. Tartışma şiddet nedeniyle gündeme girdi ama içeriği şiddet değil, siyasetti ağırlıklı olarak. Eğer saldıranlar dini güdülerle hareket etmiş olsaydı, bazıları, tezlerinin doğrulanmasından mutlu olacaklardı ama öyle olmayınca sustular…. Okumaya Devam Et →