Diyarbakır Saraykapı’da toprak altından insan kemikleri çıkıyor hergün. Haberlere göre hem kar yağışı nedeniyle hem de işçilerin psikolojileri bozulduğu için kazıya ara verilmiş. Markar Esayan soruyor: “Acaba o cesetler kimin? Stres var. Kürtlerin mi? Kürtlerin ise hangi Kürtlerin? 1990’larda ölenlerin mi, 1980’lerde ölenlerin mi, 1920’lerde ölenlerin mi? Maazallah, 1915’te en büyük katliamın yapıldığı yer olduğuna… Okumaya Devam Et →

Geçen hafta iki önemli davada yeni bir aşamaya geçildi: Hrant Dink davası ve KCK davası. İki davada da gelinen aşamasında ve bu davalar etrafında oluşan süreçte kırılmalar yaşandı. Bu kırılmaların ikisi de dava süreçlerinin kendi iç dinamiklerinde gizliydi bana kalırsa. O kırılmalar bence şu: İki dava da devletin demokratikleşmesi, toplumun demokrat zihniyete doğru dönüşümü için… Okumaya Devam Et →

Pazartesi yazım demokrasinin tanımı üzerineydi. Demokrasinin dört unsurunu saymıştım: 1.Yalnızca siyasi olarak değil, toplumsal, kültürel, ekonomik olarak da kendin olarak varolma talebi. 2.Kendine ve ülkeye dair kararlara ve süreçlere katılım. 3.Kendine ve ülkeye dair kararlara, gerekçelere, bilgilere ulaşabilme, edinebilme, bilebilme hakkı. 4.Kendine ve ülkeye dair kararları, süreçleri denetleyebilme. Yazımı okuyan karım dedi ki, “tanım bu… Okumaya Devam Et →

Bu topraklarda demokrasi hep bir hoş seda oldu. Çünkü demokrasi tanımı seçimlerin yapılıyor olmasını merkeze aldı hep. Ve hatta seçimler demokrasi için yeterli görüldü. Son yıllarda demokrasi ve askeri vesayet bir eksenin iki ucu gibi algılandı. Şimdi de askeri vesayetin geriletilmesi de ileri demokrasi için yeterli görülüyor. Nedir demokrasi? Demokrasi “var olma” meselesidir. Herkesin kendi… Okumaya Devam Et →

İş dünyası ve yöneticiler henüz tam olarak ne muhafazakâr modernleri ne de muhafazakârlığı tam anlayabildiler. Çünkü muhafazakârlığı anlama çabalarını doğuran dürtü, müşteriyi tanımak çabasından değil, ülkedeki politik gerilimin kendi işlerine ne kadar yansıyacağını anlama çabasından. En azından benim gözlemim bu yönde. O yüzden de kısa yoldan, popüler ve spekteküler bir dilden anlamaya çalışıyorlar. Son otuz… Okumaya Devam Et →

Borusan’ın türbanlılara dair gafı ve özürü meselesini vaka analizi olarak kullanarak ardındaki zihin haritasını anlamaya ve analiz etmeye devam edelim. Önceki yazıda gerek müşteri gerek seçmen olarak birey tanımındaki değişim ve tüketici olarak birey gruplama, kümelemelerindeki değişim ve bu değişimleri anlamaktan doğan yanlış tanımlamalara değinmiştik. Sanayi toplumu sosyolojisiyle ayrıştırarak, kategorize ederek bireyi ve tüketiciyi tanımlama,… Okumaya Devam Et →

Önce reyting tartışmaları sonra da Borusan’ın türbanlılara dair gafı ve özürü meselesi bir kez daha yaygın bir zihni hatayı ortaya çıkardı. Sizlere “bu iki olayı birbirine bağlayan ortak yön ne ki?” sorusunu sordurtabilir muhtemelen. Ya da “toplam kalite” ile “tam demokrasi” kavramlarının ardındaki benzer zihin haritasının ne olduğunu. Öyle ya bu tartışma taraflarının ve kavramlarının… Okumaya Devam Et →

“Ruhla bedenin ayrılması için ille ölmek gerekmez. İnsan yaşarken de ruhuyla bedeni birbirinden ayrılabilir. Ama asıl sorulması gereken soru, ruhla bedenin ölmeden birbirinden ayrılmasının mümkün olup olmadığı değil, bu ikisinin nasıl olup da tekrar birleşebildiğidir.” Böyle diyor Ayfer Tunç’un “Yeşil peri gecesi” romanındaki kahramanı. “Nasıl olduğunu bilmiyorum. Ama oluyor. Bir şey oluyor. Ruhla beden birbirinden… Okumaya Devam Et →